Grote wasjes, kleine wasjes

We hebben met verhuizen veel weggegooid. Een van de dingen die van mij echt het huis niet in mocht, was de oude wasmachine. Deze had schimmel in het rubber, lekte als een malle en maakte een geluid waar een straalmotor jaloers van zou worden. Dat betekent dus wel dat ik sinds februari met mn wasjes naar de wasserette moest. Iedere week met onze vieze onderbroeken in de Lidltassen, met de flessen wasmiddel en wasverzachter de hort op.

Nu kan je bij zo’n wasserette een heel geromantiseerd beeld hebben: allerlei mensen van allerlei pluimage die gezellig bij elkaar komen en tijdens het wachten op de was de laatste roddels uitwisselen. Nou ik kan je vertellen dat het zo niet helemaal werkt. Over het algemeen gooi je zo snel mogelijk je was in de machines, zet hem aan en dan ga je wat anders doen, zoals een boodschapje. Behalve de Bulgaren en de Polen dan. Die mannen komen inderdaad massaal bij elkaar om de laatste roddels uit te wisselen terwijl ze hun wassen draaien en drogen. Met koekjes en thee uit een thermosfles. Ze kakelen wat af terwijl ze hun kleren netjes opvouwen en terug stoppen in hun sporttassen. Ik kan ze alleen niet verstaan, dus ik weet niet of het gezellig is. Maar het komt dicht bij dat ene beeld.

De machines zijn overigens niet te vergelijken met ons oude beestje. Binnen een half uur is je was klaar en voor drogen heb je maar 20 minuten nodig als je hem niet te vol propt. ‘Onze’ wasserette wordt gerund door een Spaanse familie. Op maandagochtend komen moeder en dochter daar schoonmaken. Als een van de machines een foutmelding geeft komt de bakker van ernaast een handje helpen. En zijn Dominicaanse hulpbakker ook. Oh en die meneer die ook op zn was zat te wachten gaf mij nog een krantje. En er ontstond een praatje met iedereen. Dat was achteraf best gezellig en ik ben blij dat we dit alternatief hadden. Maar ik ben nog veel blijer dat vandaag mijn mooie nieuwe wasmasjien bezorgd is. Oh oh oh wat is ie mooi!