Behang mismanagement

Het leek zo mooi. Het wás gisteren ook mooi. Maar te mooi om waar te zijn, want vanmorgen stond ons een grote teleurstelling te wachten.

We hebben eindelijk behangen. Het schuine muurtje in de slaapkamer, waar het bed tegen aan moet komen. Het is wel een heel erg schuin muurtje, met structuurmuurverfje nota bene. Dus we wisten dat we het ons niet te makkelijk gingen maken. Maar een beetje mooi, dik kwaliteitsbehang van Elitís a € 120,- per rol en drie pakken Perfax roze zouden de klus toch moeten klaren.

De eerste baan flikkerde er meteen al af. Beetje meer lijm dan maar, misschien ook de muren maar even goed insmeren. Dat werkte beter, al lieten de randjes wel wat los. Maar dat konden we altijd nog bijlijmen. Zo kregen we uiteindelijk de vier banen wel tegen de muur, al kostte ons dat wel zowat de hele dag. Om het uur nog een beetje aanduwen en zo gingen we uitgelaten naar huis. Het was ons toch maar mooi gelukt.

De volgende ochtend ging Benny snel even kijken. Hij was ook snel weer terug. “Schat, het is de grootste nachtmerrie”, zei hij. “De randen laten overal los en één baan is helemaal naar beneden gedonderd”. Ik hoopte eerst nog dat hij een grapje maakte, maar helaas. Na zoveel geploeter en het mooie resultaat was dat toch wel een enorme teleurstelling. Maar goed, het was echt niet te redden. Zonde van het geld en alle tijd, tenslotte kostte het ook weer een halve dag om alle behanglijm dat als opgedroogd geel snot tegen de muur geplakt zat eraf te krijgen. Ik hoop dat we het nog een beetje fatsoenlijk kunnen fixen. Ook dit wordt vervolgd.